بلوط (Oak) |
||||
|
||||
|
||||
|
||||
پوست و برگ درخت بلوط دارای تانن، قند، اسید گالیك، اسید مالیك، كوئرسین Quercine، موسیلاژ، پكتین، رزین و روغن است. |
||||
|
||||
بلوط از نظر طب قدیم ایران گرم و خشك است. میوه بلوط از قدیمالایام مورد مصرف بوده و از آن بهعنوان غذا استفاده میكردهاند. حتی اگر آن را خشك و آرد كرده و با آرد گندم مخلوط میكنند و از آن نان تهیه مینمایند. میتوان بلوط را بو داده و سپس آن را آرد كرده و از آن چائی تهیه كرد. مقدار مصرف آن یك قاشق چایخوری در یك لیوان آب جوش میباشد. این دمكرده را میتوان برای موارد زیر بهكار برد: |
||||
۱. بواسیر را برطرف میكند. |
||||
۲. اسهال ساده و اسهال خونی را رفع میكند. |
||||
۳. درد معده و گاز معده را برطرف میكند. |
||||
۴. برای رفع كمخونی مؤثر است. |
||||
۵. نرمی استخوان را درمان میكند. |
||||
۶. برای تقویت عمومی بدن مؤثر است. |
||||
۷. برای معالجه اسهال اطفال، در بلوط را با كاكائو مخلوط كرده و دمكرده آن را به اطفال میدهند. |
||||
ـ خواص درخت بلوط: |
||||
برای استفاده از پوست درخت بلوط میتوان آن را آرد كرده و با عسل مخلوط كنید و یا اینكه یك قاشق آن را در یك لیوان آب جوش ریخته و به مدت ۱۰ دقیقه دم كنید: |
||||
۱. خونریزیها را متوقف میسازد. |
||||
۲. درمانكننده بواسیر خونی است. |
||||
۳. خاصیت ضد عفونی دارد. |
||||
۴. ادرار را زیاد میكند. |
||||
۵. ترشحات زنانه را از بین میبرد. |
||||
ـ مصارف خارجی پوست درخت بلوط : |
||||
برای استفاده خارجی از جوشانده پوست درخت استفاده میشود. بدین منظور باید ۱۵ گرم پوست درخت را در یك لیتر آب جوش ریخته و بگذارید به آرامی بجوشد تا حجم آن به دوسوم تقلیل یابد. از این جوشانده میتوان بهعنوان كمپرس استفاده كرد و یا آن را در وان حمام ریخته و در آن استراحت نمود: |
||||
۱. خونمردگی را درمان میكند. |
||||
۲. اگزما را از بین میبرد. |
||||
۳. اگر واریس دارید این قسمتها را با جوشانده پوست بلوط كمپرس كنید. |
||||
۴. برای درمان بیماریهای پوستی در وان حمام كه در آن جوشانده پوست درخت بلوط را ریختهاید به مدت یكربع ساعت استراحت كنید. |
||||
ـ گز علفی: |
||||
در اثر نیش زدن حشرهای مخصوص به برگ و یا شاخههای درخت بلوط مادهای به بیرون تراوش میكند كه در اثر مجاورت با هوا سفت شده و بهصورت دانههائی به قطر ۲ سانتیمتر بر روی ساقه و یا برگ ظاهر میشود. برای استفاده از گز شاخههای درخت را تكان میدهند تا دانههای گز به زمین بریزد. البته این دانهها مخلوط با برگ و پوسته درخت است كه باید تمیز شود. گز علفی از نظر طب قدیم ایران گرم و خشك است. برای استفاده طبی از گز علفی میتوان آن را با عسل مخلوط كرد و یا جوشانده آن را تهیه نمود. (۵۰ گرم در یك لیتر آب جوش) |
||||
ـ خواص گز علفی: |
||||
۱. قابض است. |
||||
۲. خونریزیها را متوقف میسازد. |
||||
۳. مقوی معده است. |
||||
۴. تقویتكننده دستگاه تنفسی است. |
||||
۵. سینه را نرم و صدا را صاف میكند. |
||||
۶. سرفهها را برطرف میكند. |
||||
۷. تنگی نفس را درمان میكند. |
||||
۸. برای معالجه بواسیر گز علفی را با عسل مخلوط كرده و بر روی بواسیر بگذارید. |
||||
|
||||
مضرات خاصی برای آن بیان نشده است. |
گردآورنده : نظری